Powziąłem chyba ostatnią w swoim życiu próbę (a zamierzam jeszcze pożyć) uwarzenia miodowego.
Zamysł był taki, by otrzymać piwo z aromatem miodu i do tego niezupełnie wytrawne.
Nie chcąc używać dodatków słodzących w postaci ksylitolu czy też stewii, wymyśliłem, ze najlepiej będzie zrezygnować z zacierania w temperaturze 62 st na rzecz temperatury 73. W moim mniemaniu poziom słodyczy powinien się odrobinę podnieść.
Jako cukry fermentowalne wystąpiły te zawarte w miodzie, który dodałem w dwóch partiach, pół litra, na kilka sekund przed końcem chmielenia, oraz pół litra, po dobie burzliwej, w postaci syropu (ogrzewanego przez dłuższą chwilę w temp 50 st).
Całość fermentowałem jak zwykle. Po pierwszym zlaniu efekt był nawet ciekawy, choć piwo nie było słodkie, było przyjemnie pełne, zostawiało słodkawy smak w ustach.
Niestety po zabutelkowaniu, po tygodniu fermentacji w butelkach piwo mnie zupełnie rozczarowało.
Nie spodziewałem się co prawda efektu jak w sklepowych miodowych, ale w piwie nie ma nic, ani piwa ani miodu. Wyszło coś co nie do końca da się nazwać oranżadą... ale piwem wcale. Pić się da, ale nie jest to coś, po co można sięgnąć więcej niż dwa razy.
Być może po kilku miesiącach jakiś aromat wypłynie z głębi i bliżej lata, w obrzydliwe gorące dni, tuż po skoszeniu trawnika będzie można orzeźwić się odrobinę nie zważając na jego niedostatki:)

"Piwo" pojawi się na następnym zlocie, więc wtedy będziemy mogli na jego temat podyskutować.

Może się jednak ułoży. A jaka była "podstawa" słodowa? Coś mi się kojarzy, że kolega Bogi ma doświadczenie z piwami miodowymi, więc może warto zasięgnąć jego opinii.

A może komercyjne piwa miodowe są miodowe z powodu aromatu miodowego identycznego z naturalnym ( tak się ma sprawa z wódkami czystymi o smaku miodowym) ?
Może dają łyżkę miodu/hl i aromat ? Jest miodowe ? Jest

Teofil Ciesielski rozpisywał się nad przymiotami piwa miodowego, podaje przepis w którym podstawą jest brzeczka sycona 11-12% miodu oraz maksymalnie 200g chmielu na hektolitr, drożdże górnej fermentacji piwne.
W przepisie nie ma mowy o zacieraniu lub dodatku jęczmienia.
Jak cytowany przepis sprawdza się w praktyce tego nie wiem.

Wywołany do tablicy odpowiadam na podstawie tego, co mi samemu wyszło/nie wyszło.

Ze swej skromnej strony polecam następujące miody: wielokwiat albo akacja, z tymi miałem najciekawsze efekty, podobnie ze spadzią i z gryczanym.

Miód można dodać do piwa jasnego, ale też nie należy się bać dawać do ciemnego. Receptury jako takiej nie ma, raczej garść zasad:

1) miód dodany i gotowany z brzeczką da tylko aromat i podniesie blg
2) miód dodany do ostudzonej brzeczki podniesie blg, ale da też smak
3) dobrze użyć ciekawszych drożdży niż piwowarskich, więc np. winnych-fermivin PDM
4) dobrze też żeby miodu było mniej więcej tyle ile słodu w całości (można korygować to cukrem trzcinowym), np. 1700g ekstrakt słodu jasnego i duży słoik (1200-1500g) miodu
5) fermentacje piw z miodem przeprowadzać do 3-4 blg końcowego, żeby za bardzo nie odfermentowały (za głęboko)
6) miód dodawać do piw w których nie szalejemy z chmielem, za to ciekawiej połączyć go z przyprawami/ziołami-tak robiłem gruit'y.
7) piwo z miodem powinno mieć wysoki ekstrakt, min. 14 blg początkowe, jeśli mamy niższy ekstrakt wyjściowy, takie piwo będzie miodowe przez pierwsze dwa miesiące, a potem miód niestety bezpowrotnie znika
8) jeśli decydujemy się dać miód do piwa, w którym będzie trochę chmielu (60 IBU np.), to dobry rezultat daje dodanie miodu między chmieleniami, ale wg starej metody londyńskiego warzenia, tj. chmielimy przez 30 minut, odcedzamy chmiele, dajemy miód, żeby przez następne 30 minut się sam rozpuścił, a na ostatnie 5 minut reszta chmieli.

Wielkie firmy, w tym browary mają dostęp do naturalnych aromatów i do aromatów identycznych z naturalnymi, nie można tych specyfików kupić ot tak sobie, a dla przeciętnego zjadacza chleba czy twórcy różnych trunków są bardzo drogie i sprzedawane tylko wyżej wymienionym firmom (jedną z nich jest bardzo popularna w Polsce marka wódki ze Skandynawii, występująca w wielu odmianach smakowych); niemniej jednak są używane nagminnie, często i gęsto. 1ml wystarcza na 1 litr napoju, z czego ten mililitr jest tak mocno skoncentrowany, że można go rozcieńczyć dziesięciokrotnie i nie wpłynie to ani na smak ani na zapach.